Για να φτιάξουμε τους σελιδοδείκτες της φωτογραφίας που ακολουθεί χρειαζόμαστε:
ύφασμα στα σχέδια / χρώματα της επιλογής μας
κορδέλες
βελόνα και κλωστές
λευκό χαρτόνι
ψαλίδι και μολύβι / στυλό
Ξεκινάμε κόβοντας δύο κομμάτια ύφασμα σε σχήμα σελιδοδείκτη.
Τα τοποθετούμε το ένα πάνω στο άλλο με την καλή τους πλευρά να "κοιτάει" προς τα μέσα.
Αφήνουμε ένα κενό (περίπου 0,5 εκ) και σχεδιάζουμε ίσιες γραμμές στις τρεις πλευρές του υφάσματος.
Με οδηγό τις γραμμές που σχεδιάσαμε, ξεκινάμε να ράβουμε τα δυο κομμάτια μεταξύ τους.
Με τη βοήθεια ενός στυλό γυρνάμε το σελιδοδείκτη στην καλή του πλευρά.
Τοποθετούμε μέσα στο σελιδοδείκτη ένα κομμάτι λευκό χαρτόνι και κόβουμε ό,τι περισσεύει.
Έπειτα διπλώνουμε το ύφασμα όπως φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία.
Διπλώνουμε ένα μικρό κομματάκι κορδέλα και το τοποθετούμε στη μέση της πλευράς του σελιδοδείκτη που δεν έχουμε ράψει ακόμα. Έπειτα ξεκινάμε το ράψιμο.
Συνεχίζουμε να ράβουμε και τις υπόλοιπες πλευρές του σελιδοδείκτη. Αν εξαιρέσουμε την πλευρά στην οποία ράψαμε την κορδέλα, στις άλλες πλευρές του σελιδοδείκτη ράβουμε πάνω από το χαρτόνι που τοποθετήσαμε προηγουμένως εσωτερικά του σελιδοδείκτη μας.
Έτοιμος!
Ακολουθώντας την ίδια τεχνική έφτιαξα άλλους δύο σελιδοδείκτες.
Το λεπτότερο ύφασμα που χρησιμοποίησα για το σελιδοδείκτη της παρακάτω φωτογραφίας χρειάστηκε να το σιδερώσω δύο φορές. (Αρχικά για να κόψω τα κομμάτια που χρειαζόμουν και μία ακόμη φορά πριν τοποθετήσω το χαρτόνι στο εσωτερικό τους).
Πριν από αρκετό καιρό είχα φτιάξει μια βρεφική κούνια για το κουκλόσπιτο που σιγά - σιγά ετοιμάζω. Όμως μου προέκυψε κάπως πιο τετραγωνισμένη από όσο έπρεπε, δεν ήταν αρκετά ρεαλιστική. Συν τοις άλλοις οι διαστάσεις τις κούνιας δεν ταίριαζαν με τα υπόλοιπα έπιπλα - μινιατούρες που έφτιαξα στη συνέχεια. Έτσι αποφάσισα να φτιάξω μία άλλη χρησιμοποιώντας ως βασικό υλικό αυτή τη φορά το χαρτόνι μακέτας.
Για την κατασκευή αυτής της κούνιας - μινιατούρας χρειαζόμαστε:
χαρτόνι μακέτας
κόλλα υγρής μορφής ή πιστόλι θερμόκολλας
τσόχα
υφάσματα
κορδέλα
βελόνα και κλωστή
χαρτοπετσέτα
κόλλα ντεκουπάζ
βερνίκι για ντεκουπάζ
πινέλο
κοπίδι και ψαλίδι
Στο χαρτόνι μακέτας σχεδιάζουμε τα απαραίτητα για την κούνια μέρη και τα κόβουμε με κοπίδι.
Ξεκινάμε να κολλάμε τα κομμάτια μεταξύ τους, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες που ακολουθούν.
Η βάση της κούνιας είναι έτοιμη. Νομίζω πως είναι πιο ρεαλιστική από την προηγούμενη.
Για να φτιάξουμε το στρώμα, ράβουμε δύο κομμάτια τσόχας μεταξύ τους. Τυλίγουμε το ύφασμα γύρω από την τσόχα και το τοποθετούμε στην κούνια.
Την πάντα τη φτιάχνουμε και πάλι με τσόχα. Εγώ επέλεξα να ράψω πάνω σε αυτή δύο κομμάτια κορδέλας και έκανα και ραφές με λευκή κλωστή για έξτρα διακόσμηση.
Αν θέλουμε διακοσμούμε και τη βάση της κούνιας. Εγώ επέλεξα δύο μικρές πεταλούδες από τη συγκεκριμένη χαρτοπετσέτα και τις κόλλησα στην κούνια με κόλλα ντεκουπάζ και μετά πέρασα και μια στρώση βερνίκι.
Τέλος τοποθετούμε και την πάντα. Η κούνια - μινιατούρα μας είναι έτοιμη!
Πριν από αρκετό καιρό είχα παρακολουθήσει στο youtube ένα βιντεάκι, (το έχω συμπεριλάβει παρακάτω) στο οποίο η χειροτέχνης είχε ζωγραφίσει πάνω από το ντεκουπάζ της μια υπέροχη κουρτίνα ,η οποία πραγματικά, κατά τη γνώμη μου, "απογείωσε" τη χειροτεχνία της. Αμέσως σκέφτηκα να δοκιμάσω κι εγώ να ζωγραφίσω μια παρόμοια κουρτίνα, με σταματούσε όμως το γεγονός πως η ζωγραφική μου είναι λιγάκι νηπιακού επιπέδου. Τώρα όμως που ήρθε το καλοκαιράκι και έχω περισσότερο χρόνο, είπα να ασχοληθώ κάπως και με τη ζωγραφική. Σκέφτηκα λοιπόν η πρώτη μου προσπάθεια σε αυτή να είναι η κουρτίνα για την οποία μίλησα μόλις προηγουμένως. Το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μου φαίνεται στη φωτογραφία που ακολουθεί.
Για τη διακόσμηση της ξύλινης επιφάνειας χρησιμοποίησα:
αστάρι
χαρτοπετσέτα
κόλλα ντεκουπάζ
βερνίκι για ντεκουπάζ
ακρυλικά χρώματα
πινέλα και σταμπαδόρους
γυαλόχαρτο
λευκή κιμωλία
Ξεκίνησα ασταρώνοντας την ξύλινη επιφάνεια κοπής.
Στη συνέχεια έβαψα τα πλαϊνά μέρη με μπλε ακρυλικό.
Αφού στέγνωσαν το αστάρι και τα ακρυλικά, άπλωσα κόλλα ντεκουπάζ στην επιφάνεια κοπής και την άφησα να στεγνώσει εντελώς. Μετά, τοποθέτησα πάνω τη χαρτοπετσέτα, έβαλα πάνω της ένα κομμάτι λαδόκολλα και σιδέρωσα για λίγο λιγότερο από ένα λεπτό, μέχρι να κολλήσει ικανοποιητικά η χαρτοπετσέτα στην ξύλινη επιφάνεια. Τα μέρη της χαρτοπετσέτας που εξέχουν της επιφάνειας τα αφαίρεσα με γυαλόχαρτο.
Μετά άπλωσα μια στρώση κόλλας ντεκουπάζ πάνω από τη χαρτοπετσέτα και την άφησα να στεγνώσει (περίπου 15-20 λεπτά, εξαρτάται βέβαια και από την ποσότητα κόλλας που θα χρησιμοποιήσουμε).
Ύστερα άπλωσα και μία στρώση ματ βερνίκι για ντεκουπάζ πάνω από τη χαρτοπετσέτα. Το άφησα και αυτό να στεγνώσει.
Με γαλάζιο ακρυλικό έβαψα το μέρος της επιφάνειας που δεν κάλυψα με τη χαρτοπετσέτα.
Ύστερα έβαψα περιμετρικά την επιφάνεια με μαύρο ακρυλικό.
Και μετά ξεκίνησα την προσπάθεια να ζωγραφίσω την κουρτίνα έχοντας ως οδηγό το βιντεάκι που ακολουθεί:
Έκανα ωστόσο κάποιες αλλαγές. Αντί να σχεδιάσω την κουρτίνα σε χαρτί, σχεδίασα απευθείας το κάτω μέρος της (αυτές τις ζάρες που κάνουν οι κουρτίνες) πάνω στη χαρτοπετσέτα χρησιμοποιώντας μια λευκή κιμωλία.
Πάνω στην κιμωλία πέρασα λευκό ακρυλικό με ένα πολύ μικρό πινέλο (φαίνεται λίγο η άκρη του στη φωτογραφία που ακολουθεί). Επειδή θέλησα η κουρτίνα μου να είναι αραχνοΰφαντη, έβαλα πολύ λίγη ποσότητα λευκού ακρυλικού με το σταμπαδόρο μου. Δυστυχώς όμως σε αρκετά σημεία μου έπεσε παραπάνω χρώμα απ' όσο έπρεπε. Από κει και πέρα, σε ό,τι αφορά την κουρτίνα, προσπαθούσα να ακολουθώ τις οδηγίες από το βιντεάκι στο youtube, το οποίο παρέθεσα παραπάνω.
Την άλλη πλευρά της επιφάνειας την έβαψα με σκούρο μπλε ακρυλικό.
Τέλος πέρασα όλη την ξύλινη επιφάνεια με δύο χέρια βερνίκι για ντεκουπάζ.
Έτοιμη η επιφάνεια κοπής. Αναμφίβολα έχει τις ατέλειές της, ιδιαιτέρως στον τομέα της ζωγραφικής, το θέμα της όμως μου θυμίζει την αγαπημένη μου θάλασσα. Πόσο θα ήθελα να είχα παρόμοια θέα από το παράθυρό μου!
P.S.1 Κατά τη διάρκεια ενασχόλησής μου με τη συγκεκριμένη χειροτεχνία είχα μια αστοχία. Την ώρα που σιδέρωνα τη χαρτοπετσέτα (έχοντας βάλει φυσικά και λαδόκολλα πάνω από αυτήν) την έκαψα, καθώς είχα αφήσει το σίδερο να παραζεσταθεί πριν το χρησιμοποιήσω. Προκειμένου λοιπόν να διορθώσω τη ζημιά, βύθισα την επιφάνεια κοπής σε μια λεκάνη με νερό, την άφησα να μουλιάσει λίγο κι έπειτα ξεκίνησα να αφαιρώ τη χαρτοπετσέτα (δυστυχώς αφαιρούνταν και το αστάρι μαζί με αυτή) με τα δάχτυλά μου, αφού φόρεσα πρώτα πλαστικά γάντια. Εγώ αφαίρεσα μόνο τα σημεία που φαίνονται στη β φωτογραφία και έκανα από την αρχή την ίδια διαδικασία (ξαναπέρασα αστάρι στα σημεία που αφαιρέθηκε με τη χαρτοπετσέτα και έκανα μετά το ντεκουπάζ). Για να πετύχετε όμως την απόλυτη ομοιομορφία, θα σας πρότεινα να αφαιρέσετε όλο το αστάρι από την επιφάνεια κοπής (η διαδικασία αφαίρεσης είναι ακριβώς η ίδια με αυτή της χαρτοπετσέτας, χρειάζεται όμως αρκετή υπομονή, καθώς η διαδικασία είναι χρονοβόρα).
α
β
P.S.2 Και σαν να μην έφτανε που έκαψα τη χαρτοπετσέτα την πρώτη φορά και μου έπεσε και παραπάνω ακρυλικό στη ζωγραφιστή κουρτίνα, είχα κι άλλη αστοχία! Αντί να σχεδιάσω το κάτω μέρος της κουρτίνας, όπως δείχνει το βιντεάκι από το 1:46 κ.ε , εγώ σχεδίασα ακριβώς πάνω στο σχέδιο που είχα φτιάξει με την κιμωλία προηγουμένως. Ειλικρινά απορώ πώς ξεχάστηκα! Γι' αυτό και η κουρτίνα που ζωγράφισα εγώ βγήκε κάπως επίπεδη και δεν έχει κάποια ιδιαίτερη ομοιότητα με την πολύ ρεαλιστική απεικόνιση της κουρτίνας του παραπάνω βίντεο.
Εύχομαι εσείς σε ανάλογη προσπάθειά σας να είστε πιο προσεκτικοί από μένα!
